Menu
Gildia Pióra na Patronite

Ikar zatonął...

Zatraceni w czasu odchłani,
Pośród zgiełku słów nie potrzebnych...
Nasze oczy są jak zamglone,
Wszystkie zmysły tak obojętne...

Obok nas tyle łez, bólu jest i cierpienia...
Może właśnie gdzieś Ikar zatonął...

Serca ludzkie gdy zimne, z kamienia,
nawet zła widzieć nie mogą,
Ręki ciepłej Ci podać nie raczą,
ani wsparcia, modlitwy
choć krótkiej...

Obok nas tyle łez, bólu jest i cierpienia...
Może właśnie gdzieś Ikar zatonął...

Gdy samotność twe powieki już znuża,
może czas by przejżeć na oczy,
Może serce współczuciem zapłonie,
Może dłonie Twe, ciepło ogarnie...

Może zauważysz Ikara...których wśród nas dzisiaj tak wielu...
Może zdołasz się przejąć tych losem, których życie w marzeniach odeszło...

5620 wyświetleń
96 tekstów
6 obserwujących
  • annajo

    9 May 2011, 22:59

    jestem pełna podziwu :)
    piękny wiersz!
    pozdrawiam:)