Zatopiony

Zatopiony w smutnej ciszy,
Wołam o gest zrozumienia,
Zamknięty w ścianach płaczu,
Tonę szukając nadziei.

Płynę łodzią cierpienia,
Przez świata szare drogi,
I szukam cienia istnienia,
Któremu na imię nadzieja.

Nie brak po drodze złudzeń,
Nie brak i ludzkich łez,
Nadzieja żyje blisko,
Gdzieś tuż obok nas.

Ale jak ją dostrzec,
Wśród cierpienia, łez kamieni,
Zajrzyj głęboko w serce,
Bo ona na Ciebie tam czeka.

Tli się wątłym płomieniem,
Wśród lęków zwykłych dni,
Odkryj ją na nowo,
By Tobie lżej było żyć.