"Pustka"

Zatopiony w pustce smutków, żalów, samotności,
W świecie pełnym jawnych ludzkich bezczelności.
Podtrzymywany kłamstwem i obietnicami,
Zostawiam wszystko co związane było z nami.

Zmęczony już jestem tym wszystkim co mnie otacza,
Mam dość racji życia, naiwności serca i tego co mi umysł wtłacza.
Być może w końcu czas poznać ten prawdziwy świat,
Odchodzę stąd, nie mam już w sercu żadnych barier ani żadnych krat…

Odpływam z prądem pustki w otchłań nicości,
Z dala od smutku, szczęścia, gniewu, miłości…
Odpływam z dala od wiarołomnych prawd, egocentrycznych kłamstw,
Oddalam się od ludzkich słów i ich znaczeń mających miliardy warstw.

Bez uczuć, bez słów, bez wiary i niewiary,
Bez ideałów, zalet czy wad, bez wartości człowieka miary.
Sam z pustką w sercu, w głowie i na duszy,
Odchodzę, opuszczam świat ten, lecz nikogo to nie wzruszy…