***

Zataczam się w płomieniach tego świata,
zaczynają płonąć już nadzieje,
życie usycha w moich oczach,
a serce prochem się staje.
Tak bardzo chciałam być,
śnić,marzyć i uczuciem darzyć,
ale znieczulica tego świata wyssała ze mnie wszystkie piękne lata.
Wspomnienia już nie istnieją,
teraźniejszość miesza się z przeszłością i przyszłością tworząc chaos.
Stoję w miejscu i pozwalam płomieniom przeze mnie przenikać,
tworząc ten błogi stan ,że jestem tylko ja tam i moje złudne spalone nadzieje.