Morfeusz

Zasypiam błogim snem kładziesz
mi miękkie poduszki pod oczy
powoli odpływam statek widmo
wzbija się wysoko do chmur

dryfuje po nieboskłonie w obecności
księżyca i milionów gwiazd
dusza ulatuje w przestworza
serce zamiera na te ułamki sekund
w cichym oddechu

sypiesz mi na oczy piaskiem zapomnienia
a potem mijasz jak sen
kruchością dnia się stajesz