niezapominajki
zapomniałam już jak się maluje
słów opuszkami pejzaże
wyblakły wersów warkocze
jak twoje sierpniowe zdjęcie
i tylko czasem
przez moment
gdy patrzę twoimi oczami
wszystko staje się jasne
a moż(rz)e nawet jasnoniebieskie
16 May 2016, 09:55
Ja nie napiszę już ani jednego wiersza, jeśli nie zaczniesz ich czytać :)
Bo póki co, pełno masz wiadomości nieprzeczytanych :)
16 May 2016, 08:37
Piotr, właśnie tej plastyczności w sobie szukam, miło, że Ty ją odnajdujesz;)
Krysiu, cieszę się, że tak to czytasz i że w ogóle czytasz;)
M., dziękuję za te słowa, od których od razu pojaśniało nie tylko niebo.
Trudniej mi teraz pisać, choć powodów i tematów jest wiele, ale i listy i wiersze muszą mieć adresata;)Joanno, dziękuję, że zajrzałaś.
Pozdrawiam Was słonecznie, dobrego tygodnia Kochani!
13 May 2016, 12:35
Zupełnie jak list, a jeśli nie, to napisany słowami listu.
Bo i mnie pisanie wierszy, coraz rzadziej się zdarza.
A niezapomnienie to bardzo ważna obietnica, pamiątka po tym, jak serce znieruchomiało, a zadrżały struny w duszy.
I wszystko jasne :)
