Zamknięci w sercowym kręgu,
tak przez miłość zniewoleni
pełni obaw i popędu
przez swe życie wciąż biegniemy.

Trwamy u granic obłędu
i w blasku gwiazd – zagubieni,
po omacku, bez dostępu
swoją drogę odnajdziemy.

My nie zdobędziemy szczytu
bo myślimy tak przyziemie.
Nie dla nas luksusy bytu,
a czy tam jest tak przyjemnie?

Lecz żyjemy w szarym dzisiaj
roześmiani kolorami.
Wcale nie czujemy życia?
- my czujemy emocjami.