Déjà vu – życia wianki
żałość umiera codziennie
w niewysłowionym wkracza
spotkaniem nadając bieg
namacalnie
wykradzione
zapłakane o c z y
romantycznych wspomnień
pragnień jedności w dotyku piękna
nie objęte
odmienione
zwiewną wstęgą ciszy
nie potrafią spocząć
pośród przegranych
zagubionych znaków
trwaniem do końca przemijania
linią podziału na dłoniach i w sercu
miłując po kres dwóch istnień
jurydycznym przedsmakiem
wyłączenia egzystencji
oczekuje pieśnią
co bardziej klęka
świętym wejrzeniem
nieobojętności postanowień
z jaśniejszym celem
wędrówki
gubiąc płatki róży życia
zatapia i scala się w słowach
których kocha
imionach których nie zapomni
dziękczynna historia
m i ł o ś c i
na c h l e b
i wino
eschatologii
anamnezy
..........................................
widziałem na spacerze...
-----------------------------------------
,,Słowa - żyją tyle razy, ile razy zostaną wypowiedziane.,,
~Gracjaa
Autor
