Zakurzona szuflada
Zakurzona szuflada uczuć, schowana w milczeniu,
Głęboko ukryta, jak tajemnica nieznana.
Cisza owija ją w swą tajemniczą zasłonę,
A serce drży, pragnąc otworzyć jej zamknięte dno.
W zakamarkach duszy siedzi skarb nieodkryty,
Uczucia, które tkwią w ciszy i tęsknocie.
Tęsknota za bliskością, za dotykiem drugiej osoby,
Pragnienie, by wypowiedzieć słowa pełne czułości.
Głęboko w sercu ukryta jest ta skrytobójcza szuflada,
Tam gdzie oddech nie sięga, tam gdzie sen się zatrzymuje.
Dusza woła, pragnie otworzyć te drzwi,
By uczucia zyskały wolność i rozkwitły jak kwiaty wiosenne.
Przebijmy zasłonę milczenia, niech uczucia się wydostaną,
Miłość rozkwita, jak polne kwiaty na łące.
Wypełniają nasze serca ciepłem i radością,
Przynoszą ukojenie, gdy świat jest pełen zgiełku i szarości.
Otwórzmy tę szufladę, dajmy uczuciom swobodę,
Niech wypełniają nasze dni i noce miłością i bliskością.
Dotkną innych serc, rozpalając płomień w nich,
Ożywiają dusze, sprawiając, że świat staje się piękniejszy.