Menu
Gildia Pióra na Patronite

Umarł ze starości świat

Za horyzontem usnęło wzburzone morze
Melodyjne dźwięki spokojnych fal
Srebrny blask księżyca otula zapomniany szum
Na piasku, suchym brzegu... ślady wiodą w dal
Tam odeszło ostatnie wspomnienie, zatracił się czas
Słońce gdy usypia budzi księżyc w bieli
By ukoił rozwścieczone morze
By zanucił nocną pieśń
A fale tańczyły w ów wolny rytm
By śpiewał światu w chórze z nim
Tę smutną, tęskną pieśń
A gdy księżyc zaśnie
A słońce nie wstanie znów
Świat cały odejdzie w krainę wiecznych snów...

11 839 wyświetleń
163 teksty
9 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!