człowiek z kotem

zagubiony w jesiennym tłumie
oczekiwał zmiany światła
gasnacy blask oczu
drżące dłonie
tylko tyle zostało
człowiekowi z ulicy

rozklekotany wózek dzieciecy
dla niego pełen skarbów
dla przechodnia pełen śmieci

starym płaszczem szarga wiatr
chłód wdziera się pod liche ubranie
nawet pies uwziął się
by nogawki spodni poszarpać

kot mruczy człowiekowi ulicy
przecież obydwoje są bezdomni

nikt nie pyta o koleje losu
przegania z klatki schodowej
człowieka z kotem

on nie prosi o nic
chce jedynie noc przeczekać