Upadek świata

Zagubione ludzkie serca
Przelewały uczucia swoich właścicieli
Na niegodne chwały zdobycze
Tylko próżne ego się liczyło
Bo to co było warte uwagi
Przepadło w odmętach tego szaleństwa
I tak życie toczyło się dalej
Pełne złych emocji
Ból miał wtedy najłatwiej
Żywił się dumnymi
Lecz słabymi duszami
Ciała też były obolałe
Wielkie dramaty nie przemijały
Gdyż prawdziwą miłość
Skazywano na pożarcie
Obojętność wygrywała
Brak empatii
Zero zaufania
Bez litości na każdym kroku
To nie był już piękny świat
Tylko ulotne wspomnienie
Po wrażliwości skromnej
Bezwzględnie unicestwionej