Menu
Gildia Pióra na Patronite

...coś cennego.

Zabrali mi moje miejsce,
przewrotnie domem nazwane.
Zostawiłam tam swoje serce,
wiecznej miłości oddane.

Zburzyli wszystkie mury
budowli z kamienia.
Pozostały puste dziury
nieświadome istnienia.

Uczynili obojętną
na inne krzywdy i rany.
Odcisnęli ślad piętna,
burząc radości ściany.

Zabrali coś cennego
z nadzieją odzyskania.
Zabrali coś mojego
z cierpieniem pożegnania.

147 651 wyświetleń
2018 tekstów
322 obserwujących
  • Archangel_Marco

    10 March 2012, 17:50

    Fajny jest mało epickim określeniem, ale... niechaj Ci będzie.

    Ach, Ty egoisto mój wewnętrzny
    Co rozpatrujesz stare rany
    Ty zazdrośniku mój niewdzięczny
    Co gniewnyś jak morskie bałwany

    Ty bestio, co dech mi odbierasz
    Ty, co pisać lepiej karzesz
    Ze sobą mój wzrok zabierasz
    I znów zdradę palcem wskażesz!

    Sam ją widzę, do stu diabłów!
    Wszystkie błędy znajdę sam
    W tej krainie Kainów-Ablów
    Do tej pory mężnie trwam

  • LiaMort

    9 March 2012, 21:06

    Dziękuje Wam... ;)
    Dominiku hm..xD fajny wierszyk...:)

  • Archangel_Marco

    8 March 2012, 23:51

    No właśnie- rytm jest cudowny, same rymy też dobre.

    Więc odbierz co Twoje, waćpanna!
    To droga jest wojownicza
    W bólu i łzach rozstania
    Niech czas się z Tobą rozlicza

    Ty rozlicz się z nim, bo przecie
    Masz swoją moc, zaiste!
    Po pierwsze, po drugie, po trzecie
    Twe myśli nie muszą być czyste

    Ale idź po zwycięstwo!
    Idź, bo serce woła
    Czeka w tym sercu męstwo
    I wieczna, niezłomna wola!

  • marka

    8 March 2012, 22:00

    Piękny wiersz.
    Ma swój rytm i przekaz.