Za wodospadem

Nigdy nie byłem tak daleko.
Łódź bez wioseł niosą fale
Coraz dalej, a ja dalej
Na wiatr czekam.

Horyzont pyłem wód otulony.
Szum wodospadu kryje głosy miasta.
Na pustym niebie tli się jedna gwiazda.
Milczące chwile pamięć chłoną.

Wszystkie brzegi za rufą zostały.
Śmiech dzieci, mamine ciasta.
W gasnącym granacie jedna gwiazda.
Inaczej niż kiedy z Tobą żeglowałem.

Obejmowałem Ciebie tą dłonią.
Całowałem lekko Twoje usta...
Dookoła przestrzeń pusta…
Wtedy cały świat płonął.

Grzywy ognisk trzaskały wesoło.
Noce i dnie wszystkie
Dzisiaj figowym okryte listkiem.
Wciąż chylę czoło
Przed szczęściem tak bliskim,
Że wraca, kiedy tylko przysnę,
Razem z Tobą.
Reszta pozostaje w Bogu.

quidem.art