Menu
Gildia Pióra na Patronite

Grota tajemnic

Za rozpaczy zorzą purpurową
Świt promieniem przebija stopy
Wciąż podążasz drogą cierniową
Szukasz na skale śladów piór złotych

Na szczycie za mgieł zasłoną
Łez wodospad tajemną grotę kryje
Tam wspomnienia niechciane toną
I konają wyznań szepty niczyje

Gdzie ścieżka błękitu nagle skręca
Ręce omdlałe chcą ofiarę składać
Choć tak boli, gdy z magii serca
Los duszę ci każe znów spowiadać

137 934 wyświetlenia
1393 teksty
282 obserwujących
  • Papillondenuit

    9 January 2011, 17:33

    Cały wiersz chowam do zeszytu, a ostatnie jego wersy - również do serca...
    Czarujesz Madziu :-)

    Miłego, ciepłego wieczoru życzę :)

  • giulietka

    9 January 2011, 16:14

    Moi Kochani, wasze ślady są skrami gwiazd, na ścieżce moich myśli...
    Dziękuję Każdemu z osobna i pozdrawiam serdecznie:)

  • Huaquero

    9 January 2011, 15:55

    "Choć tak boli, gdy z magii serca
    Los duszę ci każe znów spowiadać"

    Pozostawiam ślad mojej wędrówki po tym wierszu, przychylam się do opinii Ewy... Pozdrawiam...

  • IBELLA

    9 January 2011, 12:57

    "Tam wspomnienia niechciane toną
    I konają wyznań szepty niczyje"
    "Ręce omdlałe chcą ofiarę składać
    Choć tak boli, gdy z magii serca
    Los duszę ci każe znów spowiadać"

    ... smutne to miejsce ...

    ...wiersz jak najbardziej zasługuje na duży plus ...

    :)

  • Bogdan Z

    9 January 2011, 11:31

    Łez wodospad tajemną grotę kryje...
    konają wyznań szepty niczyje.........
    .kocham takie zwroty :)

  • R.A.K.

    9 January 2011, 11:29

    Twoje wiersze to moja lektura obowiązkowa, ale nie z obowiązku je czytam a dla zaspokojenia mojej „poetyckiej chuci”, której jednak chyba nigdy nie będzie dość i zawsze będzie domagać się … jeszcze:) Zanim jednak to „jeszcze” nastąpi wracam podelektować się dzisiejszym słownym torcikiem:)
    Miłego Dzionka :)

  • giulietka

    9 January 2011, 11:03

    A mi rzadko się zdarza rumienić, ale Wasze komplementy sprawiają, że jednak mnie zawstydzacie:)

    Dziękuję Każdemu z osobna za chiwlę przy tym wierszu, i ten jasny promyk prosto z Waszego wnętrza, który dodaje mu blasku.

    Pozdrawiam raz jeszcze Każdego serdecznie, cudownego dnia Kochani!

  • 9 January 2011, 10:44

    powiem krótko, bo z Motylem się zgadzam ...zresztą i tak słów mi brakło ...a to co pod myślą nie będę powtarzał, więc przyjmij tamten komentarz jakby tutaj był napisany :)))

    nooooo to mi się rzadko zdarza, bym nie wiedział co powiedzieć mam :)))

  • motylek96

    9 January 2011, 10:36

    Magdaleno,są wiersze gdzie jakiekolwiek słowa kalają piękno.
    Twój wiersz,właśnie taki jest.Nie potrzebuje zbytków,"achów",i ochów"...

  • Seneka 18

    9 January 2011, 10:34

    I to jest właśnie piękno prawdziwej poezji...