Zaokienny mrok barw

Za oknem jarmarczne łaciate budy,
Klauni sprzedawcy drą gardła klientom.
Kupić, mieć, dotknąć, byle zabić nudę.
Jednak słodkie kwiaty tak szybko więdną.
Proste zabawy, z czasem prostackie,
Jak muł zatykają koryta ludzkich rzek,
W tej brei sznury kolorowych statków
Przypominają płytki ściek.
Tylko kamienie przydrożnej prawdy sobą
Niosą uparcie winy krzyży lek.
Tak daleki nasz świat, choć tak bliski Bogu.

Quid Quidem