kręgi

z ogniska do ogniska
błękitny wiatr zbudził korony oczu
w świetle tej nocy
będącej dniem

bezpieczni
wysoko nad ziemią ogromne sekundy
niczym pępki w rosnącym chlebie
tak nieznaczni że cali
jesteśmy wszechświatem

w drodze do absolutnej formy
zera