zorza

z nocy wykradłbym ciemność
która spowija ten świat
za kurtyną naszych marzeń

przemierzył ten szal
od pierwszej gwiazdy
po znikomość świtu

zdmuchnął kurz wstydu
rozciągając księżycową podkowę
w uśmiech na twarzy

niedokończonym snom
pocierał policzki
gwiezdnym pyłem ciesząc oczy

z ust rozbieganych
balejażem ciepłych śladów
mienił dotyk w czułe słowa

na dobranoc