Bezdech

Z nagła coś się kończy,
a coś innego zaczyna,
tak dziwna jest
ludzkiego żywota linia.
Opadają kolejne warstwy,
świat nowych barw nabiera,
a morze perspektyw i lęków
przed człowiekiem się rozpościera.
Gasną światła bezpieczne, domowe,
wszystko się wali na głowę,
a z odmętów bezdennych zwątpienia
nie każdy tak łatwo się wydziera.
Na horyzoncie niewyraźne lśnią punkty, taka to dziwna nadzieja,
że jutro wstanie nowy dzień
i się istota ludzka pozbiera.