Menu
Gildia Pióra na Patronite

podróżując przez ciszę

z kamieniem ciężko jest rozmawiać

nigdy nie wiadomo gdzie zapukać
co lubi robić
jak odpoczywa
i
czy usłyszy lub poczuje
niekamienne znaki

bo
kamień nie wie

że kocha
kamiennym sercem

http://www.youtube.com/watch?v=2ABw4Mi-cJM

83 908 wyświetleń
973 teksty
64 obserwujących
  • 9 December 2013, 10:41

    Prawdziwe... Kamień na zawsze pozostanie kamieniem, a gdy drążąca kropla zaczyna mu przeszkadzać, to po prosru zmienia miejsce.

  • 8 December 2013, 09:14

    Wszystkiego dobrego Onejko ;)

  • onejka

    8 December 2013, 09:04

    Oj ! pięknie to napisałaś, o patrzeniu sercem, masz rację Natalio :) (bez wazeliny, to mówię ;) )

  • 8 December 2013, 09:00

    Niektórzy mają problem z okazywaniem uczuć , ponieważ zła wróżka Renoma , wykazująca naganną wręcz rozrzutność , w sposobie manipulowania uczuciami , zamieniła ich , dawno temu w kamień .
    Bardzo łatwo ich można odczarować, wystarczy jedynie popatrzyć na nich sercem .
    Spokojnej niedzieli onejko ;)

  • misiek45

    6 December 2013, 18:40

    Wprawdzie kropla wody drąży skałę więc zawsze jest cień szansy na metamorfozę chocby to był kamień,ciekawy wiersz Onejko- pozdrawiam serdecznie :)

  • 6 December 2013, 13:06

    Człowieczy los związany jest z kamieniem od prehistorii aż po... kamień nagrobny.
    Kamień bywa kochany i przeklinany. Kamień dla niektórych ma większą wartość, niż życie ludzkie... W kamieniu zaklęte są uczucia i ich brak, w krwi i we łzach kąpany zdaje się być martwy i nieczuły, ale on tylko cierpliwy jest i choć kruchy, to trwalszy od ludzkiej niestałości.
    Pozdrawiam. :)

  • onejka

    6 December 2013, 12:03

    Piękne zauważenie Natalio...próbowałam być kroplą, ale... cierpliwa wielce cierpliwość mi się skończyła :(
    Dzięki Ci Moja Droga :)

  • 6 December 2013, 11:20

    Świetne,
    tylko kropla potrafi drążyć w skale
    ;)

  • onejka

    6 December 2013, 10:18

    Twoje zabranie, jest dla mnie najpiękniejszą opinią, dziekuję :)

  • Adnachiel

    6 December 2013, 10:15

    Przepiękny wiersz.
    Aż muszę zabrać :)