Na fotonowej fali

Na fotonowej fali

Wytarzany we wiosennych kwiatach ziół,
Na szczęśliwej zdeptaniem łące,
Miałem snów sny we śnie śniące.
Zupełnie jakbym kapcie Andersena wzuł.

Oczarowało mnie dotknięcie Twoich rąk,
Deszcze na polach i pieszczota,
Kiedy tylko przyszła nam ochota.
Za to wszystko kapturowy zapadł sąd.

Zebrane z dni uśmiechy,
Krystaliczne i gorące,
Jak miłość na łące,
A westchnienia nocy echem..

Na tym wzgórzu z samych wspomnień,
Stos pomówień, nienawiści kości.
Na nim leży ciało zarżniętej miłości,
A w głębi tańczy rozpalony płomień.

Ile wart może być świat,
Gdzie podłość z obłudą tworzą koronę
Nad małostkowości złoconym tronem?
...Gdzie całuję ślad, który stawia kat?

Nad sekund więzieniem
Szybuje cisza i kroki.
Wiek się mierzy dziś z rokiem.
(Werble i całopalenie)

Pamiętam, jak upalnego lata
Zmęczony wszedłem w chłód strumienia.
Ten smak i szczęście do dziś się nie zmienia.
Jak pamięć o Tobie do końca świata.

Quid Quidem