Kruszynka

Wysyłam ci kwiaty polne
i ten poranny dotyk rosy
w darze
powiadasz że to tylko
marne grosze
że takich prezentów
darować nie wypada
ale to tylko Twoje zdanie
nagryzmoliło przy blasku księżyca
platonicznie zakochane
w zapożyczonej sławie
rozczarowanie
a księżyc jak usiadł
na nieboskłonie
tak siedzi tam do tej pory
łyse natchnienie poetów
obrysowuje
jego skronie
tylko dostojna Wenus
stojąc dumnie na piedestale stuleci
kurczy się w sobie
odbijając lekkim skinieniem
ku niemu
słoneczny promień