wracaj

wystarczy odejść w swym błędzie
jak owca która zaginęła
tęsknota
zimne spojrzenie
ważniejszy spokój
ptak
czekający na lot życia

duchy podają dłoń
wróżąc przyszłość bez początku
końca
oddalenie zatacza koło nad garścią popiołu
biel przesiąknięta bólem odmawia pacierze
unosząc skrzydła
nie wraca

jestem
ponad miłością i żalem
otwór w ścianie blokuje nieświadomość
za słabe skrzydła nasączone silną wolą
łamią się pod słowami
to nie twój czas
wracaj