Moja Oaza

Wyruszam na spotkanie z przyrodą
Ze wzgórzami i płynącą niczym moje myśli srebrzystą wodą.
Na spotkanie ze śpiewem słowika.
Co śpiewa, a gdy patrzysz na niego cichnie i znika.
Wyruszam na spotkanie z łąką zieloną.
A w trawie szemrzą świerszcze melodią zamyśloną.

Spotykam się ze swoimi marzeniami.
Co wolne są jak motyle.
Spotykam się z wyobraźnią.
I wspominam te chwile.
Te chwile, co miłe jak źródlane kropelki.
Te, w które się wplata smutek nie wielki.

Wspomnienia, myśli, chwile, marzenia.
Moje euforie i przemyślenia.
Te sercu bliskie i te dalekie.
Te dzięki którym jestem człowiekiem.
Bo myśli i chwile zamieniam w wyrazy.
Gdy tylko dotrę do mojej oazy.