wypłakałem serce
gdzie cmentarz żydowski
jak ruiny Jerozolimy
a groby - potrzaskane tablice Mojżesza

niebo nam Paryżem
do wczorajszego niepodobne
bo oto trzepocą nad nami - rozskrzydlone ptaki
jakby nie ze snu były
ale z tęsknoty

czy mniej przez to kochałem
że gdy na grobie przyjaciela klęczę
i księżyc wschodzi poprzez cień głęboki
blask jego
nowe we mnie zapala znicze

i dlaczego my wciąż głusi
a one nieme

anioły z uśmiechem śmierci
tak słodkim

jak życie