Dusza zaślubiona krajowi

Wykrochmalone firany, wykrochmalony obrus
Pachną polskimi słowami
Musiały długo dojrzewać
By nie być milczeniem
Raniącym gardło i przełyk

Po latach dom niczym bluszcz
Obrósł patriotyznem

Zmieniajace się pory roku
Nadają rytm przemianom
Już nie rażą źrenic

Zagojone pęcherze
Stóp i dłoni
Pozwalają zasnąć

Kocham Cię Polsko