Więzień

Wyjdź
Wyjdź z siebie
Uwolnij się z kajdan obłudy pozorantów intrygantów i zgorzkniałych oprawców
Zbrodniarzy zabójstwa miłości do świata czystości ludzkiego umysłu
wyobraźni i pragnień
sennych marzeń
Wyjdź
Wyjdź z siebie
Naprzeciw rzeczywistości zaistniałej w prawie opanowanym rozumowaniu Twoim
Pokaż odchodzącemu słońcu w niespokojny sen nocy
i zaniepojonym w niepewności jutra zieleni traw zapachowi
opadającej z wolna rosie w wiosenny poranek
Zanim zamkną Cię metrów kilka pod ziemią
Zamkną usta
Zamkną świat Twój w drewnianej skrzynce rozsypanych nadziei

Nie spóźniaj się nigdy więcej
Bo przemkniesz niezauważony
Ty sam siebie pominiesz w przeżyciu swoim