(Mk 1, 2-15)

Wygnał Go Duch.
Wygnał nie wyprowadził i Duch nie duch.

Stąd z Niegośmy, ja przynajmniej na pewno:
Gniewny, choć nie jestem gniewem.
Spontanicznym, nagłym, nieprzewidywalnym.

Nie każcie mi klęczeć dni czterdzieści,
Bo ja i tak zatańczyć muszę,
A to z odwiecznego przyzwolenia Muzyce z Ducha.

Porwie mnie i tak, więc nie namawiajcie
Prośbą,
Nie zachęcajcie groźbą.

Jak wiatr porywa jesienny liść
I ten liść nie przestaje być odchodzeniem.
Czyż tańczący liść sprawi, że jesień utraci sens?

Przeciwnie. W nim jesień tryumfuje.

Ewangelia zatem Dobrą Nowiną,
Gdyż żyje przez odradzanie,
A nie, gdy na krzyżu umierają kierdle siermiężnych powtórzeń.

A teraz tango grajcie Górale!

Inspiracją kazanie Ojca Macieja Biskupa OP.