Menu
Gildia Pióra na Patronite

Ludzia-Wilka Deszczowe Oczyszczenie z Trwogi

Wyczmychnąwszy spod dachu liści drzew lasu
swe ramiona rozłożył ku niebu do Boga ...
On nie wiedział co to palto ani co to parasol,
ale wierzył, że deszcz ten może zmyć jego trwogę.

Pod ulewą tak stał, krzycząc głośno ku niebu
aż wykrzyczał to wszystko, co go mocno trapiło.
Potem deszcz nagle ustał, w piersi jego wnet ulga
i powrócił do Wilków, gdzie mu znów jak w domu było.

70 833 wyświetlenia
1129 tekstów
9 obserwujących
  • WolfSoul

    18 April 2018, 19:38

    Zabieram do zeszytu. Dziękuję za twórczość, która cieszy serce!

  • Moon G

    2 April 2018, 10:57

    :d

  • Michaelowa

    2 April 2018, 06:45

    Poeto Ty mój, fenomenalnie napisane!