Dwadzieścia cztery godziny na dobę

w teatrze poplątanych losów
zaklinasz słowa
niech swoją wolę znaczą

dwadzieścia cztery godziny na dobę

to przecież nasze życie
kiedy powoli wsiąkamy w noce
a rano budzimy na krawędzi kuszeń

i choć za oknem szeleści jesień

chyba nie mam wyjścia
kochać cię muszę…