...::memento mori::...

Wszystko przemija
Jak kwiaty na łące
Ale dlaczego też człowiek ?

Idąc przez cmentarz
Patrzyłem na nagrobki.
Kurde, coraz więcej rówieśników.

Już nie siądą na ławce pod blokiem
Ani nie skryją się w cieniu latarni.
Odeszli na zawsze.

Mieli przed sobą całe życie.
Mogli teraz zdobywać świat
Ale ich ciała zjadają robaki.

Jednego z nich znałem z widzenia
I nawet na ścianie przy mym bloku
Nabazgrał zieloną gańdzie.

Ślad po nim został:
Zielone graffiti i nagrobek
Ale czy w pamięci bliskich trwa ?

Skoro oni odeszli
To i mój koniec jest coraz bliższy.
Eh, eh, eh.

Nie mogę się z tym pogodzić !
Bo przecież wciąż jestem młody,
Więc nie czas na umieranie.