czas urodzaju
lato gaśnie mi w oczach
choć uginają się od kolorów ogrody
i z każdym chłodniejszym porankiem
na przekór jaśnieje coś we mnie
wśród poplątanej trawy
nie szukam już naszych śladów
a jednak przychodzisz czasem
zawodzą mnie oczy
i schody
zanurzam się w niepamięci
jak w lodowatej wodzie
przed ostatnim pokosem
kwiaty pachną najpiękniej
choć wokół ścierniska i ciernie
21 August 2021, 10:29
Cieszę się, że jeszcze to czytasz, a skoro moje wersy wzruszają samego Nielota, to mimo upływu czasu, nie jest tak źle😉
Wszystko wokół i w nas się zmienia jak pory roku, drzewo jednak zrzuca tylko liście, pień i korzenie pozostają niezmienne.
A skoro przekroczyłeś próg, to ten dom już nie jest pusty...
Dziękuję za odwiedziny!od Adnachiel i Malusia_035
20 August 2021, 12:22
Też uwielbiam taką twórczość. I cieszę się, że sierpień znów w Twoich słowach wieńcem blasków się mieni.
Na przekór, wbrew i pomimo - to wszystko, co czyni, że serce i że głos w nas drga.
Wiersz bardzo piękny, ale mam wrażenie, jakbym tym razem przekroczył próg pustego domu...
Czy nieloty bywają przewrażliwione?
Raczej na pewno :)Miłego dnia!
od giulietka