Pustka

Wszystkie słowa zostały wypowiedziane.
Przedstawienie skończone, ostatni minął akt.
Zgasły światła i znów sam stoję pośrodku pustej sali.
Nikt nie zabije nam już braw.

Zdeptane marzenia przez prozę mijających dni.
Kolejny ideał wykreowany przez szalony umysł.
Gra pozorów obróciła się w otwartą wymianę myśli,
Gdzie nie ma zwycięzców i ścielą się łzy.

Po co kolejne przeżywać katusze?
Po co strzępić jęzorem jak głupiec?
Na szachownicy nastał ten przeklęty pat.
Ma muza opuszcza stworzony ten przez nas świat.

Czy to już nasze pożegnanie?
Odpowiedź zastygła jak lawa w mych ustach.
Chcę nadal kosztować smaku tego wina,
Lecz me myśli słodko szepczą słowo - pustka.