nie biorą do serca
wszyscy ludzie o których pisałem wiersze
mijam ich codziennie w każdej strofie kiedy mówię
muszę iść dalej tam gdzieś czeka
poezja stęskniona -
tkliwa czuła
niezbyt dosłowna
są uśmiechy zaniedbane niby pordzewiałe rowery
rozterki tak nie do pomyślenia
i reszta co w głowie się nie mieści
ktoś musi opisać dzień najupalniejszy w roku
prawą albo lewą nogę flaminga i tę bezrobotną
kroki niemowlęce jak pierwsze miodobranie pełne użądleń
muszę iść dalej - tam czeka poezja
mówię do nich - nie mogę zostać już
z wami
a wszyscy ludzie o których pisałem wiersze
wszyscy ludzie którzy byli a potem umarli
i nigdy mojego wiersza nie przeczytali
słuchają patrzą mi na ręce
lecz słów nie biorą do serca
14 August 2019, 12:46
Dzięki, Onejko.
Wilczku, co do szyku - na Cytatach ten wiersz wygląda trochę inaczej niż w pierwotnej formie, jest bardziej połamany, skutek interfejsu. Stąd może Twoje potknięcie, w oryginale wiersz wygląda prościej i z pewnością nie miałabyś już tego problemu. Jeśli chodzi o inwersję, sprawa jest trudna do wytłumaczenia, chodzi o jedno słowo następujące po drugim, ale nawet nie próbuję tego objaśnić, bo nie dam rady. Nie chodzi o to że nie zrozumiesz, ale o to że nie umiem tego ubrać w słowa. Dzięki.
14 August 2019, 12:18
“ktoś musi opisać dzień najupalniejszy w roku”
Nie lepiej:
- najupalniejszy dzień
Przy Twoim szyku wyrazow skopiowałam słowo “najupalniejszy” I miłam pytac co to znaczy, az nie zobaczylam go osobno wklejajac w komentarz :p
Jesli lecisz bez przecinkow, czytelnik (ja) skacze po czalosci szybko, to bylo glowne miejsce Gdzie sie wywrocilam :p
14 August 2019, 09:42
Kamil, to dobra nieporównywalne ;)
Nowe cytaty są super, a Twój wiersz, nadal prze...piękny ;)