A jednak. 

Wszędzie, dokąd szliśmy,
Szło szczęście samo,
Pod rękę z wiarą.
Świat taki mi się przyśnił.

Dobra, kamienista droga,
Rozmowy z nocą,
A gwiazdy tak migocą!
Jak szept uśmiechniętego Boga.

Będę pamiętał Twoje dłonie,
Stadko spłoszonych motyli,
Gdyśmy radość szyli.
To nieustannie płonie.

Zmierzch zbudził nietoperze.
Wybrałem już drogę,
Po małej sprzeczce z Bogiem.
Nie da się szczerzej.

A jednak byliśmy szczęśliwi!
Te chwile nie miną,
Moja dziewczyno.
Ja Tobie, a Ty mi.

Quid Quidem