Wstaje nasz dzień
Wstaje nasz dzień
Pocałuj mnie prędko
Zapomnij o łzach
Nie patrz na szare chmury
Rankiem rosa zmyła brud z chodników
Liście przykleiły się do szyby
Nie patrz tęsknie przez okno
Podejdź i pocałuj
Ptak poderwał się do lotu spłoszony moimi krokami
Słońce nieśmiało spogląda z za chmur
Dotykam ramienia
Budzę ciebie ze snu
Pocałuj
Patrz odważnie
Nie płacz więcej
Nie roń łez
Wstaje dzień
Nasz dzień
Władysław Andrzej Bobrzycki
23 October 2012, 15:02
Uroczy wiersz gdzie jeden czuły pocałunek nawet łzy osuszy-pozdrawiam serdecznie Władku:)
23 October 2012, 14:45
Takie poranki zapisuje się w sercu...
Gdy mamy wsparcie w drugiej osobie nie straszna nam aura za oknem.
Miłość uczy patrzenia na świat w innych barwach, dostrzegać piękno w banalności i prostocie.
Jeśli się tylko je dzieli we dwoje...Pozdrawiam :)
23 October 2012, 14:20
śliczne słowa pocieszenia i te pocałunki na pewno sprawiły że krajobraz za oknem który dopiero co nadchodzi... tak jak opisałeś na dłużej pozostanie... nowy dzień nowa nadzieja:)pozdrawiam