wróć

wróć,
wróć do mych sinych ust, które za sobą zostawiłeś
poczuj metaliczny chłód sączący się z każdego pęknięcia
brunatna maź znów spowije twoje usta
wpełznie, by wypełnić to, czego nie zdążyła przedtem
otwarte rany nie chcą się zagoić
cierpienie to rozkosz, w której się zatracam
rozdrap to, co okaleczyłeś, bo wtedy byłeś
bo wtedy byłeś...