Strumień

wpatruję się w jego nurt
wartki i zdecydowany
nie zatrzymuje się
nie rozpamiętuje
nie wraca
spieszy
goni
dąży do celu
do głębi toni
po drodze opowiada śpiewem
gra na dzwonkach
syci ludzkie zmysły
leczy rany
poi ptaszynę spragnioną
jest głosem górskiej głuszy
cieszy oko
rzuca balsam duszy
żyje
daje nadzieję