Menu
Gildia Pióra na Patronite

w otwartych oczach
powieki skrzypią
obijając się o ściany rzęs

pomiędzy spojrzeniami chłód

owinięte żalem
ciepłe uczucia marzną

i już nie widać jutra ubranego w nadzieję spełnienia

15 090 wyświetleń
80 tekstów
22 obserwujących
  • finezja

    24 July 2018, 08:57

    Dzięki Elu. Prawda. Będą brzmiały już zawsze.

  • Naja

    23 July 2018, 23:33

    Piękny, bardzo smutny i prawdziwy wiersz :-)

    Są gesty, słowa, czyny, które pozostają i ciągle brzmią... W obu wymiarach, pozytywnym i negatywnym.
    Warto o tym zawsze pamiętać...

  • finezja

    22 July 2018, 06:14

    Dzięki serdeczne: )

  • 22 July 2018, 04:21

    Smutne, ale bardzo ładne.
    Pozdrawiam. :))