Wiosna, wiosna ...

Wokół jakoś tak niemrawo
Śnią drzewa, drzemią trawy
Szaro, ponuro, chmurno
A wiosna przy filiżance kawy

Jeszcze walizek nie otworzyła
Siedzi wpatrzona w lot żurawi
I sens zatraca swojego bytu
Trzy łyki kawy i oko łzawi

Chciałaby już zachwycić sobą
Powitać wszystkich wesołą miną
Lecz trudno jej oddech złapać
Gdy młode kwiaty pod czołgiem giną

I duszę jej rozdziera boleść
Bo młode pączki poranione
Poodrywane od gałązek
I w różne strony rozrzucone

Aż trudno się jej zazielenić
Gdzie siała fiołki wciąż okopy
Zamiast bocianów lecą bomby
Zamiast skowronka kulomioty

I z ciężkim sercem powraca myślą
Słońce przywoła, kwiatem umai
Choć tak jej trudno, to wie dobrze
Że życie musi toczyć się dalej

Anna Szyrwińska 23.03. 2023