***

W mroczną otchłań ciemności
Motyl płynie malowany
Nikt nie zazna litości
Kto go dotknie - zostanie opętany

Dla jednych piękna muzyka
Po chwili staje się krzykiem
Innych czule dotyka
Później odpowie im rykiem

Sprytnie kuszą poezją
Skrzydełka jego pierzaste
Ludzi zabiją amnezją
Odnóża motyla palczaste

Motylica udaje że słucha
Myśli i próśb tysiące
W rzeczywistości jest głucha
A to ich sparzy jak słońce

Słyszą jej cichy głos
Oczy w blasku lśniące
Poza nimi agonia, chaos,
Chmury na wietrze płonące

Gdy ona przejmuje ster
Czuć tylko w powietrzu blask
Dla nich to cichy szmer
Dla dusz - piekielny wrzask