dasz wiarę ?

wiotkie igły wbite w oślizgłe ciało
krwawym wzrokiem
niewinna istota
mroczną naiwnością
rozkłada na części umysły

zatopić się pragnie
w objęciach słodkiego mroku
gdzie diabeł gotuje ucztę

w niebieskiej sukni
zatańczy w parze dama i wąż

na bezgwiezdnym niebie
rzucony o kamień w przestrzeni nocy
zatoczył życia krąg

zagłuszony
rozkosznym głosem
krwiopijczych dam

westchną wiary oddechem
krusząc nienawiści czar

bije dzwon kolejny raz
dasz wiarę ?
przetrwał w pyle młodości

bezszelestnie przepełzną
owiną się wokół piersi
niewinny niczego mąż