Odbicie wilka
Wilk błądzi samotnie
po lasach i norach.
Nikt go nie rozumie!
Przepadła mu sfora...
Wśród ludzi tak obco,
intruzem się czuje.
Brakuje mu czegoś.
Nic już nie smakuje!
Wie,że jest inny
naturę ma dziką.
Człowiek a zwierzę
w lustrzanym odbiciu.
Ludzkość nieufna,
nic nie wie.
Bo po co?
Potwór bez uczuć.
Powiedzą. Nocą.
Nie jeden on taki,
lecz strach go napawa.
Kły swoje chowa,
zew swój odkłada.
A tak nie można!
Ma prawo do życia!
Kocha i czuje.
Serca prawica.
Zapadał zmrok,to jego czas!
Wilk nie poluje.
Wybacza nam...
Autor
11 232 wyświetlenia
143 teksty
2 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!