Wietrznie...

Wietrznie...
słońce zostawia spojrzenie na murach
światłem się ślizgając
ptakami przenosi swój dotyk
pejzaży nie dotykając...
myślami spadają do stawu krople
trącane ciszy skrzydłami
ptaki gubią niepokój drżeniem wiatru chwilami...
czas się zatrzymał
pomiędzy ziemi dotknięciem...
wpół oddechem
wpół spojrzeniem
oczekaniem...
uśmiechem...
na Ciebie
na Twoje serce... Anita Steciuk