pełnia

wiersze pisane po omacku,
jak w czarną, głęboką noc,
daremnie szukają blasku,
co nada im wielką moc

jedyną nadzieją jest księżyc,
on jako latarnia się jawi,
rozświetli senny myśli splot,
jak ramą obraz oprawi

a jeśli gwiazdy jeszcze zamigocą,
w łaskawym, jasnym tonie,
gdy wzrok zawieszę pośród nich,
to w myślach już utonę