Menu
Gildia Pióra na Patronite
Wiersz

Je le sais

wiem - jest gdzieś miłość
od mojej silniejsza
i zda się - ktoś stamtąd mnie woła

kto taki?

mon ami! zapłacz - łzami nas wszystkich
którzyśmy trumnę twoją nieśli
a jeślibym zapomniał Polskę twoją - do ostatka drogą
znaczy że ja tam nie kochałem
nikogo
nikogo...

różo! strzeż się dni jesiennych
szron kwiaty uśmierca

wtedy - płyńcie
płyńcie łzy tęsknoty
bo nie z lęku to źródło
wody swe wywiodło - co mnie wskroś ziębi
lecz spod mogił
spod krzyżów

spod serca

101 618 wyświetleń
954 teksty
266 obserwujących
  • Adnachiel

    28 July 2020, 17:21

    Bez względu na czas i okoliczności, zawsze kiedy tu przychodzę, Was tutaj szukam i na Was czekam.
    Czy mam coś na swoje usprawiedliwienie?
    To typowa historia wybrańca :P

    Dziękuję Wam ogromnie za Wasze uśmiechy, które dla mnie wciąż jaśnieją światłością wzajemną :)

    od kati75, Febus, brozyna
  • Febus

    28 July 2020, 07:48

    piękne, po prostu piękne!!!

  • kati75

    26 July 2020, 19:48

    Jest taki smutek ,który nie można wyrazić słowami ...Pięknie jak zawsze😉I mam jedno zażalenie ,za mało tu twoich wierszy😉 uściski

  • Adnachiel

    26 July 2020, 16:33

    To niestety nie jest żaden talent, kochana M.
    To czekanie na anioły sierpniowe, które ziemię ukochały bardziej niżeli niebo.
    Niecierpliwie, aż serce uderza mocniej :)

  • giulietka

    26 July 2020, 10:21

    Może dlatego, że to Leopold Staff:)
    Ale napisać wiersz, który przywoła słowa napisane przed wiekiem, to też jest nie lada talent, Michel Angelo! :))

  • Adnachiel

    25 July 2020, 07:44

    Napisać komentarz, który przewyższył wiersz, to jest dopiero bezlitość :)

    Każdy szlachetny władca prędzej czy później zasługuje na odpowiedni przydomek :P
    Ludwig Król Słońce, Ryszard Lwie Serce, Thorin Dębowa Tarcza czy Kazimierz Wielki.
    Słyszałem na swój temat już kilka ciekawych sformułowań, ale i tak na zawsze pozostanę Michałem Aniołem :)

    A wiersz? To powrót, zamyślenie, wdzięczność, nagły ucisk serca. "Zaczynam rozumieć tę noc bez gwiazd".

  • giulietka

    24 July 2020, 12:43

    Wyszedłem szukać Ciebie o swicie i w trwodze,
    Nie znajdując, myślałem, żem szedł drogą kłamną;
    I spotkałem Cię, kiedym odwrócił się w drodze,
    Bowiem przez całe życie krok w krok szedłeś za mną.

    Cóż więcej powiedzieć, może tylko tyle, że choć czas nie leczy ran, a utracone skrzydła nie odrastają, to jednak tęsknota jest najwierniejszą towarzyszką serca.
    Ach jak Ty potrafisz szarpnąć za serce, M. Bezlitośnik!;)