Wielkiej Polsce!

Wielkiej Polsce!
Polsko, i Ty się budzisz ze stanu odrętwienia,
W którym przez lata tkwiłaś jak zaklęta.
Nadeszły czasy wielkiego przebudzenia,
Niech twych bohaterów nie nazywają „wyklęci”.
W młodych ludziach pokładasz nadzieję,
I Ty się, Polsko, na nich nie zawiedziesz.
Bo w ich umysłach wiatry wolności wieją,
I nie pozwolą oni Ci tkwić w biedzie.
Przez lata, Polsko, Tobą, pomiatali,
Bo twoje władze u komunistycznego koryta
Bolszewickiemu reżimowi buty lizali
Dla prestiżu, forsy i innych zaszczytów.
Twoja młodzież z flagami w ręku,
Wychodzi na Marsze Niepodległości.
Bo ona nie chce, byś żyła w męce.
Bo ona marzy o życiu w wolności.
Twój naród chce wolność zbudować,
Hasłami powszechnej równości kierować.
A Twoją młodzieżą patriotyzm kieruje,
Szczęście Ojczyzny, którą adoruje.
Twój naród przez długie lata umęczony,
Gdy niezłomnych w więzieniach mordowali.
Chce widzieć Ciebie w złotej wolności koronie,
By ludzie hasłom „Bóg, Honor. Ojczyzna” hołdowali.
Twych młodych ludzi najlepszym pokoleniem zwą,
Bo oni widzą, Polsko, krzywdę i nierówność Twą.
Gdy władze przez lata tak tobą kierowali,
Że młodzi najczęściej za granicę uciekali.
Teraz Twoi młodzi na wiecach wołają:
„Cześć i chwała bohaterom”.
Bo Ciebie, Polskę, nad życie kochają.
I niosą kwiaty ku AK kwaterom.
Królowa Polski, do której się modlą,
I dzieci, i młodzieżi i naród cały.
Nie pozwoli Polski więcej upodlić!
I przyjdą czasy wolności i chwały!