Droga tworzenia

Wielkie dzieła powodują wielkie stany
Tej wielkiej rozkoszy nadmiary
I znów od miłości pijany
Rozwijasz skrzydła wiary
W moc, w natchnienie,
w godne podziwu tworzenie.

I znów dno, pustka, porażka
Paskudna szkarada, błaha igraszka
Śmiechy i drwiny, złośliwe miny
Drżysz i płaczesz, nic nie znaczysz

A potem spokój czule otula twe serce
Ukaja zmysły, już nie drżą ci ręce
Spokojnie, leniwie, powoli szczęśliwie
Zbierasz swe cele i składasz marzenie

Nabierasz siły, coraz bardziej oddany
Sprawie do końca, niepokonany
Ze szczytu słońca zsyłasz
swej twórczości promienie
bez końca...