Zły sen...
Więdną kwiaty we wspólnie kupionych wazonach
Wesołe akwarele na ścianach już nie radują duszy
Nie cieszą powroty po ciężkim dniu do domu.
Taka pustka…taka cisza…,że aż bolą uszy…
Serce łopocze jak ptak skrzydłem śmiertelnie zranionym…
Usta pytają wciąż, dlaczego? I wołają poczekaj…
Lecz ani odpowiedzi nie ma ani słów ukochanych…
Tylko echo w głowie ciągle powtarza…żegnaj, żegnaj, żegnaj…
Tak bardzo brakuje mi dotyku Twojej ręki…
Głosu Twoich kroków ukochanych…
Aż tu nagle budzę się, podnoszę powieki…
I słyszę Twój głos anielski…”dzień dobry kochany”.
28 January 2011, 16:03
Podoba mi się zwłaszcza to zakończenie... jak promyk słońca w pochmurny dzień:)
28 January 2011, 10:23
To wracaj szybciutko do zdrowia...dużo herbatki z cytrynką...trochę miodu i dużo pozytywnych myśli to najlepsze lekarstwa na smutne choroby dni...:).
28 January 2011, 10:12
Właśnie czytam ... choroba mnie dopadła, więc szczęście w nieszczęściu mam wreszcie trochę czasu :)
28 January 2011, 10:10
To zapraszam...poczytaj sobie jak będziesz miała czas...Opowiadaniem można wyrazić więcej myśli...:)
28 January 2011, 10:07
A widzisz, ja zaglądam najczęściej do Twoich myśli i wierszy ...to mam zaległości w opowiadaniach :)