Skaleczone myśli wieczorną porą

Wieczorem myśli ludzi skaleczonych zostają drażnione przez ciemność światła. Wnikają w posadzkę samotności, zlewają je ze smukłą boazerią wspomnień. Przykre są przemyki w głowie świadomości - Ci co kochali na zawsze poszli pić kawę z innych kubków niż, gdy było dobrze. Ci co czasem deklaracji swych nie głosili, pisząc kredą po chodniku - zostali. Cisi jak zazwyczaj, ale przepełnieni poczuciem żaru i ciepła. Wieczór każdy ma swój. W dzień w zgiełku i jazgocie łatwiej myślom zafundować promyczek. Wieczorem zaś przebiegła niepewność wlewa się dosłownie w myśli i wiersze wygłasza traktując o tym co beznadziejne i zatrważające. Wieczorem myśli ludzi skaleczonych nawet w starciu z argumentem, na starcie tym polegną, by w chwale nosić smutek co serce na kawałki dzieli.